Joseph Mpambara werd in Nederland tot levenslang veroordeeld, maar zit mogelijk onterecht vast.
Hij werd tot deze straf veroordeeld voor zijn rol in de genocide in Rwanda.
Er is nu echter naar buitengekomen dat getuigen in zijn zaak hebben toegegeven in andere processen te hebben gelogen.
Onderzoeksjournalist Camil Driessen dook in de zaak van Mpambara. Driessen was te gast in de podcast ‘Vandaag ’van de NRC. Voor abonnementhouders is de podcast te beluisteren via streaming diensten zoals Spotify.
In 2006 werd Mpambara gearresteerd op verdenking van genocide, oorlogsmisdaden en marteling. Na een lange en moeilijke procedure gaf de rechtbank hem in 2009 twintig jaar celstraf voor foltering. In hoger beroep kreeg hij levenslang voor oorlogsmisdrijven en folteringen.
Gevangenispastor Marijke Ameling wendde zich eerder al tot het Project Gerede Twijfel dat onder leiding staat van rechtspsycholoog Peter van Koppen. Sinds 2015 analyseerden onderzoekers het dossier en spraken met deskundigen en betrokkenen. Zij ontdekten dat de verklaringen van de getuigen niet deugden en deels waren afgegeven vanuit haatgevoelens van vooral Tutsi’s tegen Hutu’s.
Boom Criminologie auteurs van “Een Rwandees kaartenhuis” houden vol dat voor de veroordeling tot levenslang elk spoor van deugdelijk bewijs ontbreekt. Er was namelijk geen sprake van onafhankelijk onderzoek. Gedurende het hele onderzoek hebben de Rwandese autoriteiten het Nederlandse onderzoeksteam “aan het handje meegenomen”.
De conclusie van de onderzoekers was dat de Nederlandse Justitie zich voor het karretje heeft laten spannen van de Rwandese regering. Diverse factoren zoals de politieke banden met Rwanda, de angst om een oorlogsmisdadiger een veilig onderkomen te bieden en het financiële motief hebben bijgedragen aan de vastbeslotenheid om Josephs schuld te bewijzen.
De advocaat van Mpambara, Caroline Buisman, pleitte destijds voor herziening van de zaak in 2017.
Bron tekst & foto: NRC.nl & ewmagazine.nl