Auteur: FFDR

 

Voorwoord

In het verlengde van de coronamaatregelen gaat het met name in de politieke discussie steeds meer over “de klassieke grondrechten” die in Nederland en andere Europese landen volgens critici met voeten worden getreden.

De klassieke grondrechten worden in het eerste hoofdstuk van onze Grondwet beschreven. Het zijn rechten die burgers de vrijheid geven om te leven zonder bemoeienis van de overheid. Ook bevat de Grondwet de rechten om deel te nemen aan de samenleving en de politiek. Bekende voorbeelden van grondrechten zijn: vrijheid van meningsuiting; recht op privacy; kiesrecht; recht op gelijke behandeling.

Wij mogen ons in Nederland rijk rekenen dat de grondrechten bestaan. Dat wij vrij uit mogen spreken, dat wij volksvertegenwoordigers kunnen kiezen, dat er diverse regels zijn met betrekking tot het behoud van onze privacy en dat de Nederlander, ook als je uit een ander land komt, een gelijke behandeling krijgt.

In Rwanda bestaan deze waardevolle grondrechten niet. Daar wordt vrijuit spreken bestraft met een aanhouding en/of gevangenschap. Zijn verkiezingen van het parlement een toneelstukje geworden. Zit de president daardoor vast op zijn troon. Privacy bestaat niet. Gelijkheid voor burgers evenmin. Burgers hebben zeker geen vrijheid om een leven te leven zonder directe bemoeienis van de overheid. Rwandezen zijn voornamelijk bang.

Victoire Ingabire vecht vanaf 2010, vanuit de oppositie, voor grondrechten van en voor burgers. Met gevaar voor haar eigen leven probeert zij democratie en gelijke rechten en kansen voor burgers te realiseren. Grondrechten voor burgers zijn nog ver weg. Victoire en een groep vertrouwelingen geven niet op. Wij geven ook in 2022 niet op en steunen Victoire en de positieve beweging  in Rwanda. Wij houden hoop. Dat verdienen de Rwandezen.

februari 2021,

Frans Zwanenburg, voorzitter FFDR 

Doelstelling

De stichting FFDR (Foundation for Freedom and Democracy in Rwanda) is in 2009 opgericht. Zij heeft tot doel samen te werken met en steun te verlenen aan personen en organisaties die:

• vrijheid, verdraagzaamheid en gerechtigheid in Rwanda bevorderen,
• de sociale en economische stabiliteit van Rwanda bevorderen,
• de Rwandese bevolking informeren over staatsinrichting, politiek, burgerrechten en -plichten,
• open, transparante en democratische verkiezingen in Rwanda mogelijk maken.

De stichting werft daarvoor fondsen in Nederland en daarbuiten.

De stichting beoogt niet het maken van winst.

Het bestuur heeft zich tot taak gesteld om financiële middelen te verwerven voor proces- en publiciteitskosten. Zij zet zich in om de situatie van Victoire Ingabire zo breed mogelijk onder de aandacht te brengen en zal zich beperken tot de humanitaire kant van de zaak van Victoire.

Bestuur

Frans Zwanenburg is voorzitter van de FFDR: verslaggeving en correspondentie worden waargenomen door Marianne Vink; Régine Uwineza is naast penningmeester ook postadres, Noreen Zwanenburg ondersteunt het bestuur op het gebied van de Sociale Media.

Ontwikkelingen rond Victoire

Victoire moet zich ook dit jaar verschillende keren voor verhoor melden bij de politie/inlichtingendienst. Mede door Corona blijft ze zoveel mogelijk thuis en voor haar eigen veiligheid heeft zij geen contact met de media. Er worden weer 9 mensen opgepakt, allemaal leden van haar oppositiepartij Dalfa. Ze worden ervan beschuldigd dat zij een boek hebben gelezen “hoe je een dictator kan weg krijgen”. Dit boek is overigens op internet te vinden. Later worden twee vrouwen vrijgelaten.

Ze is erg blij met de post die zij vanuit Nederland krijgt.

In april verschijnt in dagblad De Telegraaf een interview met Victoire.

Victoire stuurt op Koningsdag een brief aan onze koning. Zij feliciteert hem o.a. met zijn verjaardag, bedankt hem voor de samenwerking tussen Nederland en haar land en geeft aan hoe deze samenwerking de basis kan zijn voor hervorming van bestuur en democratie in Rwanda.

Victoire en de leider van de Socialistische partij sturen aan de Senaat, de 2e Kamer en diverse belangrijke mensen in Rwanda een routekaart waarin zij aangeven wat niet goed gaat in hun land en wat de oplossingen zijn.

In de zomermaanden stuurt zij de routekaart naar mevrouw Bergkamp, voorzitter van de Tweede Kamer. In de begeleidende brief vraagt zij om een afspraak. 

Paul Ruesesabagina, een humanitair activist, “de held uit de film Hotel Rwanda”, weigert nog langer naar de rechtbank te komen: bij overleg met zijn advocaat is altijd iemand aanwezig zodat hij niet in vrijheid kan spreken. Ook worden documenten van hem afgepakt die hij ontvangt van zijn advocaat. Op deze manier is het proces niet voor te bereiden. Uiteindelijk wordt hij veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf.

Activiteiten

Rechtszaak Thérèse Dusabe, moeder van Victoire.

Thèrèse heeft haar paspoort moeten inleveren na belastende verklaringen over genocide in 1994; zij heeft in Ter Apel opnieuw asiel aangevraagd. Op 14 april is er in aanwezigheid van haar advocaat en een tolk een interview bij de IND. Kern van de asielaanvraag is dat zij als moeder van de belangrijkste oppositieleider in Rwanda daar niet veilig is. De IND accepteert nauwelijks bewijzen die worden aangedragen en haar onschuld aantonen.

Gabriel Niyitegeka, echtgenoot van Régine Uwineza en zwager van Victoire, die eveneens beschuldigd wordt van genocide in 1994

In juni is er weer een gesprek bij de IND. In november zijn alle aanvullende stukken, met ontlastende informatie opgestuurd naar de IND. Daarbij valt op dat er veel bureaucratische tegenwerking is van instanties.

Crèche Intango

Via het Informatiebulletin vragen wij donaties voor de crèche. 

Van het geld worden o.a. watertanks, thermometers en andere zaken gekocht die van belang zijn om het coronavirus te bestrijden. Daarnaast is er voor de kinderen iedere dag een halve liter melk, vaak het enige voedsel dat zij krijgen. Tijdens de Corona-pandemie zijn de crèches soms gesloten.

Eindejaarsactie 

Dit keer zijn er in december geen kaarsen. Door Corona is levering door Reakt pas begin 2022 mogelijk.

Victoire Ingabire Umuhoza Prijs 2021 

Ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag 8 maart 2021 houdt Victoire Ingabire een toespraak die in het  teken staat van de keuzes die zij heeft gemaakt in het leven. Ze besluit haar toespraak met de lijfspreuk 

“Everybody can choose to challenge!”. De Victoire Ingabire Prijs 2021 gaat naar Tasako Yonekawa’s.

Contact met de politiek

Wij blijven met regelmaat contact zoeken met de politiek. We schrijven mw. Kaag, Minister van Buitenlandse Zaken en hebben met twee van haar medewerkers een Zoom-conferentie. Wij attenderen hen op de reportage “Quand l’orange hollandaise….”

De Vaste Kamercommissies Buitenlandse Zaken, Justitie en Veiligheid en Ontwikkelingssamenwerking maken wij o.a. attent op de situatie van de oppositie in Rwanda, de arrestaties, de verdwijningen en de vrijheidsbeperking van Victoire en de toepassing van de 1F-procedure in Nederland.

Voor de verkiezingen in Nederland sturen we een brief naar alle partijen (37) waarin wij vragen om aandacht voor het oneigenlijke gebruik van de 1F-procedure. Als de verkiezingsuitslag bekend is, sturen we een brief aan de 17 regeringspartijen waarin we wederom de 1F-procedure onder de aandacht brengen. Van diverse partijen krijgen wij een positieve reactie en de vraag om hen op de hoogte te houden.

De Nationale Ombudsman reageert negatief op onze brief waarin wij onze zorgen uiten over de 1 F procedure. Zij kunnen ons niet steunen.

Petities

In 2021 steunen wij twee keer een petitie waarin onze regering wordt opgeroepen de 1F-procedure op de agenda te zetten van de Tweede Kamer.

Demonstratie op het Plein in Den Haag

Na de zomerstop staan we op het Prinses Irenepad 1 in Den Haag, voor de ingang van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, de nieuwe plek waar kamerleden en regering zetelen in verband met de verbouwing van het Binnenhof. We zijn blij met deze plek. Er is veel minder ruimte dan op het Plein waardoor het aantal demonstraties zeer beperkt is. Daardoor vallen we wel veel meer op maar lukt het niet iedere keer toestemming te krijgen. Met de banners die we ophangen vestigen wij de aandacht op de 1F-procedure. (Met deze procedure dreigen Rwandezen hun Nederlands staatsburgerschap te verliezen.) We zijn er 1 x per veertien dagen van 11.00 – 13.00 uur omdat dan de kans groot is dat Kamerleden langs komen: 7 en 21 januari, 4 en 18 februari, 4 en 18 maart, 1, 15 en 29 april, 20 mei, 3 en 17 juni, 8 juli. Na de zomerstop staan we er op 9 en 23 september, 7 oktober, 4 en 18 november, 2 en 16 december.

Voorlichting

Het informatiebulletin Victoire verschijnt dit jaar 9 keer. Het wordt gestuurd aan belangstellenden, waaronder Hart van Holland, Omroep Zuidplas en de kerken in Zevenhuizen/Moerkapelle, Oegstgeest en Katwijk.

Sociale Media

Website: Clément Hirwa houdt de website bij. Alle informatie die van belang is wordt op de site gezet: reportages, films, petities etc.

Instagram en Facebook: Noreen Zwanenburg maakt ons zichtbaar op Instagram en Facebook. Zij werkt nauw samen met Clément om zoveel mogelijk informatie via de sociale media te verspreiden.

Financiën

Dankzij de donateurs zijn wij in staat ons financiële steentje bij te dragen voor de missie van Victoire Ingabire en voor haar veiligheid.

Contact

Stichting FFDR

Celebesstraat 28

2341 XJ Oegstgeest
Email: info@ffdr.nl
Website: www.ffdr.nl

Facebook: ffdr

Instagram: @ffdr.nl

Vergaderingen
Het bestuur komt in het verslagjaar acht keer bijeen: 4 januari, 8 februari, 1 maart, 12 april, 31 mei, 5 juli,
4 oktober en 23 november. Door de Corona-maatregelen vonden de meeste vergaderingen plaats via video-app.

Financiën
De Stichting heeft een bankrekening specifiek voor steun aan Victoire Ingabire (publiciteits- en proceskosten).  Deze rekening wordt ook gebruikt voor donaties voor de crèche Intango in Kigali.

In Rwanda is onrecht nog steeds aan de orde van dag. Middels de onderstaande video doet Victoire een krachtige oproep tot gerechtigheid in Rwanda!

Er is een film gemaakt door Global Campain for Rwandan’s Human Rights met als titel: “When the Dutch Orange became Dark”  (“Wanneer het Nederlandse oranje bloedrood wordt”).

Deze film, gebaseerd op feiten, is een wereldwijde campagne voor de Rwandese mensenrechten. In de film komt o.a. naar voren dat Rwanda zich nooit heeft gehouden aan de afspraken op basis waarvan o.a. door ons land financiële steun wordt verleend, toch blijft ons land de belangrijkste financier.

De Nederlandse versie is door de computer vertaald en is daardoor soms wat lastig te verstaan. Nederlandse of Engelse link kopiëren en in google plakken om de film af te spelen:

https://youtube.com/watch?v=sCzK-f2CeDw&feature=share
youtube.com/watch?v=SwvX2y9yg18&feature=share

De (klein) kinderen van mensen die door de IND worden beschuldigd van genocide in Rwanda zijn een petitie gestart voor de Tweede Kamer. Zij willen dat alle uitleveringen en uitzettingen naar Rwanda worden stopgezet en dat degenen die worden beschuldigd, een eerlijk en transparant proces krijgen in Nederland.

De link van de petitie is:
https://petities.nl/petitions/stop-nederlandse-uitleveringen-naar-rwanda?locale=nl

Via de link hieronder kunt u de brief lezen die is opgesteld door de kleinkinderen.

Er zijn 40.000 handtekeningen nodig om de petitie te kunnen overhandigen aan de Tweede Kamer. Wij doen daarom een dringend beroep op iedereen om te tekenen en de petitie zoveel mogelijk te verspreiden.

Het Zwartboek dat door het collectief All For Rwanda op 15 juni jl. is aangeboden aan de Vaste Kamercommissie van Justitie en Veiligheid. Zij vragen aandacht voor de situatie van Rwandezen in binnen- en buitenland;

U kunt het Zwartboek met de link hieronder in pdf downloaden.

˜Zie ook de boeken van Roméo Dallaire “Oog in oog met de duivel” en het boekenweekessay van Roxane van Iperen “De Genocide Fax”.

https://www.bol.com/nl/nl/f/oog-in-oog-met-de-duivel/9200000115798019/

https://libris.nl/boek?authortitle=roxane-van-iperen/de-genocidefax–9789059655478

Victoire heeft op 22 september een brief geschreven aan de Tweede Kamer waarin zij een o.a. een routekaart presenteerde voor een veelbelovende toekomst in Rwanda.

De brief kunt u hieronder vinden:

De roadmap kunt u hieronder vinden:

Na een proces dat maanden geduurd heeft, kent de Belgische Rwandees Paul Rusesabagina maandag 20 september het vonnis. De “held van Hotel Rwanda” is veroordeeld tot 25 jaar cel. De rechtbank bevond hem schuldig “aan terreurgelinkte aanklachten”.

Paul Ruesesabagina werd eind augustus 2020 in Dubai ontvoerd en naar Rwanda overgebracht. Hij verblijft in de gevangenis.

Samen met een twintigtal andere mensen stond de 67-jarige Rusesabagina van februari tot juli terecht in Kigali. Bekend is dat hij betrokken was bij de oprichting van oppositiepartij MRCD. Bij aanslagen waar de rebellengroep FLN, de gewapende arm van de MRCD, achter zou zitten, zijn negen doden gevallen. Rusesabagina ontkende echter elke betrokkenheid bij die aanslagen. Tijdens het proces kwamen er tegenstrijdige verklaringen over Rusesabagina’s rol bij die aanslagen.

Hij wilde geen held genoemd worden. Wat hij deed, behoort een fatsoenlijk mens te doen. Zo zag Paul Rusesabagina het in 1994, toen in Rwanda bijna een miljoen mensen werden afgeslacht. De grootste bevolkingsgroep de Hutu’s rekende af met de Tutsi’s, die de machtige en rijke klasse vormden.

In zijn biografie An Ordinary Man uit 2006 beschrijft Rusesabagina, zelf een Hutu, die eerste dagen van de massamoord. Hij reed in zijn auto door de straten van de hoofdstad Kigali. “Overal om me heen lagen dode lichamen; net vermoord. De meeste in stukken gehakt met machetes.”

Alle blanken vluchtten, ook de blauwhelmen van de Verenigde Naties die niet mochten ingrijpen. Rusesabagina was manager van twee exclusieve hotels van de Belgische luchtvaartmaatschappij Sabena in Kigali. Hier ving hij maandenlang ruim 1200 vluchtelingen op, voornamelijk Tutsi’s. 

Cognac, whisky en sigaretten

De Hutu-machthebbers eisten van hem dat hij zijn Tutsi-gasten zou doodschieten of uitleveren. Met veel cognac, whisky, sigaretten, geld en heel veel praten wist hij commandanten van het leger, politie en Hutu-leiders steeds weer te overtuigen de Tutsi’s met rust te laten. Toen de Tutsi’s met hun milities onder leiding van Paul Kagame de hoofdstad Kigali innamen en de Hutu’s op de vlucht sloegen, begon de heerschappij van Kagame, die nu ruim twee decennia president is van Rwanda.

Rusesabagina bleef nog even aan als hotelmanager, maar vertrok in 1996 naar België waar hij taxichauffeur werd. Hij voelde zich niet langer veilig in Rwanda. Jaren later werd er over zijn rol in deze bloedige periode de film Hotel Rwanda gemaakt. President Kagame zag niets in de heldenrol voor die andere Paul, zeker niet toen Rusesabagina in het laatste hoofdstuk van zijn biografie stevige kritiek uitte op de president, die geen tegenspraak duldt en autocratisch regeert.

Rusesabagina sloot zich aan bij een Rwandese oppositiepartij, waar ook een gewapende tak aan verbonden is. Hij bleef zich tegen Kagame uitspreken. Zijn huis in België werd doelwit van inbraken. Rusesabagina voelde zich weer niet veilig, ook al had hij nu de Belgische nationaliteit. Hij verhuisde naar Texas in de Verenigde Staten om met zijn gezin in een bewaakte wijk te wonen.

Handboeien en een roze gevangenispak

In de zomer van vorig jaar werd hij uitgenodigd om in kerken in het Rwandese buurland Burundi te spreken. Onderweg via Dubai verdween Rusesabagina van de radar om drie dagen later in de handboeien en een roze gevangenispak op te duiken in Kigali. Hij was gearresteerd. Hoe blijft een raadsel. Zijn gezin en advocaten betogen dat hij is ontvoerd door Rwanda. Het contact tussen Rusesabagina en zijn advocaten wordt zeer lastig gemaakt.

Bronnen: https://amsterdamnews.com/news/2020/09/10/hotel-rwanda-hero-jailed-rwanda-terror-charges/

https://www.trouw.nl/buitenland/de-held-uit-hotel-rwanda-staat-nu-terecht-voor-terrorisme~bd99297d/

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20210920_93851976

Dit jaar zou voor de 10e keer de Victoire Ingabire Umuhoza Award voor Democratie en Vrede worden uitgereikt in Brussel.In verband met alle Corona-maatregelen is de uitreiking van deze prijs uitgesteld tot een nader te bepalen datum. 

‘Er is een klopjacht gaande op Kagame’s tegenstanders’

Michela Wrong Internationaal is Rwanda’s leider Paul Kagame al jaren de gevierde man, die laat zien dat Afrika zijn eigen problemen kan oplossen. Gaat hij door de nietsontziende manier waarop nu toch buiten zijn boekje? 

Paul Kagame laat zijn emoties zelden zien. Alleen zijn naaste medewerkers weten wanneer het hommeles is. Dan zwellen de aders op in zijn slapen. Voor zijn medewerkers is dat een waarschuwing. Want Kagame heeft niet alleen het aanzien van de redder van Rwanda, hij staat ook bekend als een meedogenloos heerser die zonder schroom tegenstanders elimineert.

Aan Kagame wordt het succes toegeschreven van de wederopbouw van Rwanda na de genocide, die in 1994 – naar schatting – resulteerde in het vermoorden van tussen de vijfhonderdduizend en een miljoen Tutsi’s en gematigde Hutu’s. Kagame is prominent aanwezig op internationale podia, positioneert zich als de sterke leider die Afrika’s problemen kan oplossen zonder buitenlandse inmenging. Achter die zorgvuldig geconstrueerde façade schuilt een politiestaat, waarin politieke moorden niet uitzonderlijk zijn.

„De dood van de Rwandese dissident Seif Bamporiki in Zuid-Afrika past in een patroon”, zegt Michela Wrong. De Britse journalist deed vier jaar onderzoek naar Kagame en toont op basis van tientallen interviews met dissidenten diens keerzijde in haar boek Do not disturb, dat volgende maand verschijnt. Het gaat over de lange arm van de Rwandese leider.

Goed doordachte operatie

„Het patroon is dat bij een goed doordachte operatie van de Rwandese geheime dienst de balling uit zijn eigen veilige omgeving wordt gelokt, en dan wordt vermoord. Zo ging het ook met moordaanslagen op andere Rwandese dissidenten in Zuid-Afrika, zoals de afvallige kolonel Patrick Karegeya en Kayumba Nyamwasa (voormalig hoofd van Kagame’s inlichtingendienst, red.). Kagame’s ex-minister Seth Sendashonga werd in 1998 in Nairobi vermoord en ook andere tegenstanders in Afrika werden slachtoffer van Kagame’s wraakacties. Ik sprak met tenminste vier mensen die door de Rwandese geheime dienst werden benaderd om zulke moorden uit te voeren.”

Kagame heeft verschillende soorten vijanden, zegt Wrong: voortvluchtige aanstichters van de volkerenmoord, opposanten van zijn autocratisch beleid en afvallige medewerkers. De meeste van die vijanden hebben zelf geen schone handen, maar dat rechtvaardigt nog niet de jacht op hen die Kagame volgens Wrong heeft ingezet.

„De door Tutsi’s gedomineerde Rwandese regering heeft het altijd over het gevaar van extreme Hutu’s die de genocide willen voltooien. Onder dat mom is een klopjacht gaande op Kagame’s voormalige vertrouwelingen, kameraden die alles van hem weten. Karegeya was zijn schoolkameraad, ook Nyamwasa kent hij uit zijn jeugd. Ze kenden hem toen hij nog een heel gewone jongen was en in de straten van Kampala in Oeganda gestolen travellercheques en gesmokkeld goud verkocht. Zij kennen dus ook zijn persoonlijke zwakheden.”

Kolonel Nyamwasa en generaal Karegeya behoorden, net als later Kagame, tot het groepje Tutsi strijders van het Rwandese Patriottisch Front (RPF) dat in 1990 vanuit hun ballingsoord in Oeganda Rwanda binnenviel. Ze klommen op tot in de hoogste regionen van het RPF-bewind dat na de genocide de macht overnam. Ze namen deel aan moordpartijen op een geschatte vijftigduizend Hutu’s tijdens hun mars naar Kigali en voerden de invasie in Congo in 1996 uit. Daardoor verloren een paar miljoen Congolezen en opgejaagde Hutu’s het leven. „Kagame vreest mensen als Nyamwasa en Karegeya, omdat ze aanhang in het leger hebben en de geheimen kennen van Rwanda’s misdaden”, zegt Wrong. 

Bijna paranoïde

De autocraat Kagame voelt zich onveilig, zegt Wrong, gedraagt zich bijna paranoïde. Zijn voormalige medewerkers vertelden Wrong hoe Kagame ze tijdens woedeaanvallen tegen hun achterwerk schopte en ze in het gezicht sloeg. „Hij sloeg zijn legerleider James Kabarebe eens in het gezicht ten overstaan van zijn soldaten. Hij heeft dat ook met ministers gedaan en met ambtenaren die te laat op een vergadering verschenen. Het gevaar van zulk gedrag van een leider is dat medewerkers hem naar de mond gaan praten. Je kunt je voorstellen dat er een grote druk bestaat op ambtenaren om de juiste statistieken te produceren over de ontwikkeling van het land. Daarom kan maar weinig vertrouwen worden gehecht aan de economische groeicijfers van Rwanda.”

Rwanda onder Kagame heeft het aanzien van een efficiënte staat. De hoofdstad Kigali maakte hij geliefd als internationaal conferentiecentrum (later dit jaar vindt de topconferentie van het Gemenebest er plaats) en hij stond aan het hoofd van de Afrikaanse Unie en de Oost-Afrikaanse Gemeenschap. Kagame rekent Bill Clinton, Bill Gates en Tony Blair tot zijn vrienden. Wrong: „Afrikaanse leiders zijn jaloers op hem. Zij denken: zo moet ik het ook doen. Zonder vrije pers, zonder oppositie en toch veel geld van buitenlandse donoren.”

De lange arm van Kagame’s veiligheidsdienst reikt tot in westerse landen, zoals Zweden, Groot-Brittannië en België. De dreiging die uitgaat van de Rwandese leider ging Wrong evenmin in de koude kleren zitten. „Vier jaar lang praatte ik met mensen die doodsbang zijn, die denken dat hun e-mails worden gelezen, die nooit via de telefoon zullen praten, die nooit geciteerd willen worden, die van de plaatselijke politie te horen kregen dat hun leven in gevaar is. Ik heb me steeds afgevraagd of ook ik niet aan de beurt zal komen.”

Misschien, hoopt Wong, is Kagame nu buiten zijn boekje gegaan. Wrong verwachtdat de ontvoering van Paul Rusesabagina eind juli maakt dat de façade rond Kagame in de ogen van de internationale gemeenschap instort. Als hotelmanager in de Rwandese hoofdstad Kigali redde Rusesabagina vele Tutsi’s tijdens de genocide, hij werd wereldwijd bekend nadat hierover de speelfilm Hotel Rwanda werd gemaakt. Rusesabagina ontwikkelde zich tot een fel criticus van Kagame. Hij werd vorig jaar door een vermeende medestander uit zijn ballingsoord in Texas gelokt. Door een list stapte hij nietsvermoedend in een door de Rwandese regering betaald privévliegtuig, en belandde in een gevangenis in Kigali.

„Een huiveringwekkende operatie. Hiermee toonde Kagame al zijn tegenstanders dat hij hen overal weet te pakken. Toch zal Rusesabagina’s rechtszaak veel oprakelen en ik denk dat Kagame er daardoor gehavend uitkomt.”

CV CORRUPTIE 

De Britse journalist en auteur Michela Wrong (1961) schrijft over de rol van het Westen bij corruptie in Afrika. Haar bekendste boek is It’s Our Turn to Eat, the story of a Kenyan Whistle-Blower.

Bron: https://www.nrc.nl/nieuws/2021/03/03/er-is-een-klopjacht-gaande-op-kagames-tegenstanders-a4034141

Het VK heeft op 25 januari 2021 tijdens de 37e sessie van Universal Periodic Review (UPR) een verklaring over Rwanda afgelegd en aanbevelingen gedeeld om hun mensenrechtensituatie te verbeteren.

Foreign, Commonwealth & Development Office en Julian Braithwaite deden de volgende uitspraak:

Het Verenigd Koninkrijk is verheugd over de sterke reputatie van Rwanda op het gebied van economische en sociale rechten en de bevordering van gendergelijkheid. We blijven echter bezorgd over de aanhoudende beperkingen van burgerrechten en politieke rechten en mediavrijheid. Als lid van de Commonwealth en toekomstige voorzitter van de Raad dringen we er bij Rwanda op aan om de waarden van de Commonwealth zoals democratie, de rechtsstaat en respect voor mensenrechten te modelleren.

We raden Rwanda aan:

Voer transparante, geloofwaardige en onafhankelijke onderzoeken uit naar beschuldigingen van buitengerechtelijke executies, sterfgevallen in hechtenis, gedwongen verdwijningen en martelingen, en breng daders voor het gerecht.

Bescherm en stel journalisten in staat om vrij te werken, zonder angst voor vergelding, en zorg ervoor dat overheidsinstanties de wet op toegang tot informatie naleven.

Screen, identificeer en bied steun aan slachtoffers van mensenhandel, inclusief degenen die worden vastgehouden in doorgangscentra van de overheid.

https://www.gov.uk/government/speeches/37th-universal-periodic-review-uk-statement-on-rwanda

Als reactie op de uitspraak hebben Vicitoire en DALFA een persbericht uitgebracht.

Die kunt u via de onderste link lezen: